|
This text is replaced by the Flash movie.
|
| Leuke dingen |
| leuk | Genetica | MC lit | Tortie toms |
| Op deze pagina wat leuke dingetjes, die met katten en cattery samenhangen - of niet .... | |||
| puzzles | Yatzhee | verhaaltjes | cat herding |
| Puzzles | |||
| Ik heb van elk van mijn Maine Coons een puzzle gemaakt. Klik eerst op een stukje, en dan op een ander, en ze verwisselen van plaats! | |||
 |
 |
 |
 |
| Akathsi | Gandalf (nog als kitten) | Qanta | Mystery |
| 5 bij 4 | 6 bij 6 | 4 bij 3 | 5 bij 5 |
terug naar boven
terug naar boven
| Verhaaltjes |
|
Verhaaltjes en gebeurtenissen |
|
Steentje en Akathsi, en Gandalf en Mystery - wanneer katten elkaar teveel zijn. Cursus T-touch for cats, in Barneveld. Moet je er wel komen, natuurlijk! Asiel? Zoeken? Katten die fluisteren terug naar boven |
| Cat herding ..... |
|
En de onvergetelijke advertentie "cat herding" ... een mpg bestand van 10.5 MB! Als je kabel, of ADSL hebt, geen probleem. Als je dat niet hebt ... moet je nog proberen het op de kop te tikken, want het is grandioos! Afgezien van de laatste seconden pure advertentie ....
 terug naar boven |
*********************** *********************** ***********************
Steentje en Akathsi, en Gandalf en Mystery - wanneer katten elkaar teveel zijn.
Als kattengek staat mijn huis vol met kattenspullen: een klimpaal, natuurlijk. Twee hangmatjes aan de radiator, waarvan enkel Steentje er één gebruikt. Drie mandjes, waarvan één in een afgebroken cat-carrier. Ze zijn bedoeld voor kleine honden, dus de twee grootste Maine Coons passen precies (één tegelijk!), Akathsi en Gandalf hebben nog een beetje ruimte over. Nog een mandje, onder de bank. Een speeltunnel met, behalve de twee uitgangen, nog twee grote gaten, die Mystery zich heeft toegeëigend omdat je er zo lekker languit in kunt liggen. Een paar stoelkussentjes die op de grond zijn verdwaald en nooit de weg naar de stoel terug hebben gevonden. En natuurlijk een kattenluikje naar het afgesloten balkon met plankjes, waar vooral Mystery, maar ook wel Gandalf, gebruik van maakt.
Het mooiste speelgoed - dat zijn ze natuurlijk zelf! Vooral voor Steentje, als Akathsi krols raakt! Nu heeft Akathsi sowieso moeite met zwanger worden - behalve dan haar eerste onofficiële nestje - en volgens mij 'schiet' Steentje 'met blank', dus veel zoden zet het niet aan de dijk. Ze mogen van mij hun gang gaan. Levert het ooit wat op, dan is dat leuk, en als het niets oplevert, even goede vrienden.
Toen was Akathsi weer krols. Nog niet door-en-door, maar goed genoeg voor Steentje, en Akathsi liet het wel toe. Ik zag haar daar als lijdend voorwerp onder Steentje, voor de lieve vrede toegevend. Duidelijk met een houding van Schiet eens op joh! Komt er nog wat van, ik heb ook wel wat beters te doen! Eindelijk kwam er wat van, blijkbaar, want met grommen en grauwen en klauwen maakte Akathsi Steentje duidelijk dat het nu welletjes was. Steentje bleef op een afstand even staan van Ach doe niet zo flauw, ik wil lekker doorgaan. Maar met een blik van Dat had je gedacht vader! Aan mijn lijf geen polonaise! sprong Akathsi één van de mandjes in, om daar uitgebreid te draaien en te woelen, en te pogen haar achterwerk te besnuffelen. Steentje er achteraan, en op dat moment ... komt Gandalf verstoord onder Akathsi vandaan gekropen! Echt met een blik van Mot dat nou! Lig je lekker te pitten, krijg je letterlijk Akathsi op je dak!, en met een humeurige blik staat ze opeens neus aan neus met Steentje. Nu was Gandalf al gesteriliseerd voordat Steentje zijn intrede maakte, en ze heeft dus nooit enige aantrekking voor hem gevoeld. Integendeel, mag ik wel zeggen! En Steentje - respecteert dat. Dus deze twee katten staan opeens neus aan neus, denken beide van Ho, dit kan ook niet en maken allebei maar links-uit-de-flank dat ze wegkomen. Dat brengt Steentje bij Akathsi's achterste, en ja, als je er toch bent, even ruiken ... Dat zint Akathsi helemaal niet, want die dacht in het mandje met rust gelaten te worden, in ieder geval nadat ze Gandalf eruit gewerkt had. Die springt dus uit het mandje, en de speeltunnel in! Je kan haar nog goed zien door de openingen heen. Hé, denkt Steentje, Dat is toch die vacht van ... en zonder verder na te denken probeert hij Akathsi, als het niet in het nekvel, dan in ieder geval in het vel, te pakken. Ik zit erboven in de hangmat stoel en probeer te verzinnen hoe hij deze situatie verder zal aanpakken, maar dan komt Steentje tot de ontdekking dat hij niet echt beet op deze vacht kan krijgen. Het gestommel in de speeltunnel gaat in ieder geval door, Akathsi maakt het zich wel moeilijk ... tot Mystery humeurig de tunnel uit gekropen komt! Ze ziet Steentje staan, en beschouwt hem duidelijk als medeschuldig aan deze shenanigans - en gelijk heeft ze! Even later zitten Gandalf en Mystery gezusterlijk naast elkaar de kamer in te kijken, het duidelijk met elkaar eens dat het comfort ver beneden de maat is, op het moment!
*********************** *********************** ***********************
In een cursusgids vond ik een beschrijving van een cursus: Cursus T-touch for cats.
Cursus TTouch
TTeam biedt nieuwe mogelijkheden voor training en daarnaast oplossingen voor gedragsproblemen en lichamelijke ongemakken. Het dier wordt gestimuleerd zijn lichamelijke, geestelijke en emotionele balans te vinden, waardoor het leervermogen en zelfvertrouwen wordt gestimuleerd. De vlucht, vecht en staak reacties worden beheerst, waardoor de samenwerking met de mens wordt verbeterd.
TTeam is gemakkelijk te leren en bestaat uit:
Een aanraaktechniek, de TTouch, welke een kalmerende, stimulerende, bewustmakende, normaliserende werking op het lichaam kan hebben;
Grondoefeningen die ten doel hebben de coördinatie, de balans en het leervermogen te vergroten.
TTeam met katten helpt bijvoorbeeld bij:
* Voorbereiden op reizen per auto of vliegtuig;
* Ontspannen van showkatten;
* Voorbereiden op de jury;
* Wennen aan een nieuwe omgeving;
* Wennen aan een andere huisgenoot;
* Agressie;
* Wildplassen;
* Shock;
* Na een narcose;
* Genezen van wonden;
* Kneuzingen;
* Doofheid;
* Angst;
* Nagel- en gebitsverzorging;
* Vachtproblemen;
* Ouderdom;
* Artritis.
TTeam verbetert de communicatie tussen mens en dier. Op deze cursus leert u de belangrijkste TTouches en vooral het waarom, hoe en wanneer TTeamen we.
Nou, dat lijkt de moeite waard! Inschrijven, uitzoeken hoe er te komen, en daar gaan we! De inschrijving lukte, en ook het uitzoeken hoe er te komen: Eerst naar Amsterdam Centraal Station, daar om 9 minuten over 8 op perron 11 de intercity naar Amersfoort, komt daar aan om 8:40, en om 8:50 gaat van perron 1 de trein naar Barneveld - moet lukken om daar om 9:30 te zijn.
Alsof de duvel ermee speelt - de avond ervoor komt een goede verkoudheid opzetten. Nou, toch gaan, want zo vaak wordt de cursus niet gegeven. Zakdoekjes en dropjes mee! En even na 8 uur was ik op Amsterdam CS. Enkeltje Barneveld gekocht, want voor 9 uur mag je de kortingkaart toch niet gebruiken. Op weg naar spoor 11, en dat is op hetzelfde perron als spoor 10. De trein staat al aangekondigd: 8:06 op spoor 10 de sneltrein naar Amersfoort. He? Het was toch spoor 11? En was het niet 8:09? Nou ja, de NS .... Voor spoor 11 staat (nog) niets aangegeven. De trein is vrijwel leeg, dus ik ga zitten, en pak mijn boekje erbij. De trein rijdt voorspoedig, conducteur stempelt zowaar het kaartje, de trein heeft maar een paar stations, en om 8:40 stopt de trein ... in Hilversum! Hè, zeg ik zo tegen het meisje tegenover mij, hij zou toch om deze tijd in Amersfoort moeten zijn? Nee, zegt ze, dat is de Intercity, dit is de sneltrein. Deze trein komt 8:50 in Amersfoort aan! Oh, dat is lastig, want de trein naar Barneveld gaat om 8:50. Ja, dat wordt moeilijk - maar hij gaat toch om het half uur.
Dat was blijkbaar de oplossing van het raadsel: om 8:09 gaat van spoor 11 de intercity naar Amersfoort, en om 8:06 van spoor 10 de sneltrein naar Amersfoort. De intercity stond nog niet aangekondigd, de sneltrein wel, ik ben dus met mijn verkouden kop in de sneltrein gaan zitten. En in plaats van zo'n 10 minuten te vroeg, zal ik zo'n 20 minuten te laat op de cursus komen! Vervelend, maar het is niet anders.
Om 8:50 reden we station Amersfoort binnen, en tegen het stationsgebouw, waar spoor 1 wel zou zijn, zag ik inderdaad een trein wegrijden. $#@^^$@! Verder op mijn gemak naar het perron gelopen, en jawel, daar stond het: 7:20, 7:50, 8:20, 8:50. Nou, maar eens kijken wat hier te beleven valt voor een half uurtje. Daar een kwartiertje mee doorgebracht, en toen kwam de trein binnentuffen. Maar, wat het precies was weet ik niet, ik werd wat achterdochtig. Deze trein gaat toch naar Barneveld? vraag ik de conducteur. Nee, die gaat pas om 10 voor 10!. Ho, dat is weer wat anders, daar is niet op gerekend. Terug naar de vertrekborden! Inderdaad - na 8:50 vervolgt het met: 9:50, 10:50 .... Ja, dat wordt erg laat! Wat nu te doen! Nou ja, er moeten meer manieren zijn om in Barneveld te komen. Er leiden meerdere wegen naar Rome, dus een paar wegen naar Barneveld moet toch ook wel lukken. De bus!
Voor het station in Amersfoort ligt een heel taxi- en busplein. Even een taxichauffeur gevraagd. Barneveld? Dat is zo'n 40 euro. Nou ja, het was maar een idee, maar daar gaan we niet aan beginnen. Bus! Er zijn zuilen met overzichtelijke vertrekstaten, die je busnummer en vertrektijd voor de verschillende bestemmingen geven. Barneveld? Eerstvolgende bus gaat om kwart over ....12!!!! ^(**(^&%$%# Nog wat rondgelopen, maar daardoor veranderde er weinig aan tijden of prijzen, dus maar weer terug naar spoor 1, waar inderdaad ruim over 9:30 de trein kwam binnenrijden, die naar Barneveld zou gaan!
Om 10 uur in Barneveld, wat lopen zoeken naar het cursuscentrum, en uiteindelijk het lokaal gevonden, waar de lerares zich -gelukkig!- een half uur vergist had. Ik had gelukkig maar weinig van de cursus gemist. Wel heb ik later moeten uitleggen dat ik eigenlijk helemaal niet boos -zeker niet op cursusdeelnemers en -leider!- binnenkwam, maar gewoon verkouden, koortsig, en gehaast - en boos, op mezelf, en op de NS. Deze eerste cursusdag was heel leuk en interessant, de verzorging uitstekend! en ik ben blij dat ik de cursus heb gedaan.
Wat na 4 uur was het dagje afgelopen, en ik ging weer op weg naar het station. Ik wist niet wanneer de trein zou vertrekken, maar ja, daar heb ik toch weinig invloed op. Wel moest ik nog even een kaartje kopen, want dat had ik nog niet voor de terugreis. Station Barneveld heeft enkel 2 kaartjesautomaten. Oh wel, ook goed. En een hele hoop scholen, en ook scholieren, waarvan er nu een paar groepjes aan het beraadslagen waren hoe die automaten nu precies werkten. Daar waren ze nog mee bezig toen de trein richting Amersfoort aankwam! Ja, hé, ik weet niet hoe vaak die treinen gaan, maar ik heb vandaag al tijd genoeg verdaan met treinen rond Barneveld, ik ga de trein niet missen omdat ik geen tijd heb om een kaartje te kopen! Hup, erin, en dan maar in Amersfoort een kaartje kopen. Ze zullen toch wel niet controleren. Verkeerd gedacht, en door de overvolle trein komt toch een conducteur aangelopen. Wanneer hij bij mij is, geef ik hem met een verveeld gezicht mijn kaartje van de heenreis, dat hij zonder iets te zeggen afstempelt, en hij loopt door. Mooi, geen probleem.
In Amersfoort aangekomen kaartje -vanaf Amersfoort- gekocht en een puzzleboekje, en de trein naar Amsterdam opgezocht. De sneltrein - de intercity laat nog op zich wachten. Met de verkoudheid gaat het ondertussen goed, met mij wat minder! Er komen een paar goed-verkouden dagen aan - maar de cursusdag, de eerste van twee, heb ik dan toch maar binnen! In de trein wordt niet naar het nieuwe kaartje gevraagd, maar zonder verdere moeilijkheden loopt de trein Amsterdam Centraal Station binnen. Dan ben ik er nog niet, want ik moet naar de Lelylaan, en dat gaat met de trein naar Schiphol. Dus ik loop de trappen af, en de volgende trappen op, wanneer er omgeroepen wordt: De trein van xx:xx naar Schiphol en Leiden vertrekt vandaag vanaf spoor 11. Omdraaien, trap weer af, trap weer op, en inderdaad, op spoor 11 staat de trein klaar voor vertrek. Hij zit aardig vol, maar ik zie nog een halve zitplaats ergens. Nu heb ik eigenlijk aan een halve zitplaats niet genoeg, aan een hele eigenlijk ook amper, maar OK, het is maar een klein stukje, dus dat is wel te doen. Ik pak mijn puzzleboekje, en ga door met de volgende puzzle.
De trein gaat rijden. En rijdt. En rijdt. Die verkoudheid verstoort mijn tijdsgevoel aardig, we zouden toch wel bij Sloterdijk moeten zijn! Even kijken, ja, dit ziet er wel uit als het stuk naar Sloterdijk. Verder puzzlen. Nog eens naar buiten kijken. VERREK!!!! Dit is het Naardermeer!!!! Oh verrek nog an toe, nu heb ik wel de intercity van 6 over van spoor 11 te pakken!!! De conducteur komt langs, en ik laat mijn kaartje voor de heenreis maar weer eens afstempelen. En rond zessen loopt de trein station Amersfoort binnen. Maar, het lijkt wel alsof ik geluk heb, het eerste wat ik hoor is De trein van (10 minuten geleden) heeft een vertraging van 10 minuten, en zal vertrekken van spoor 7. Hé, dat moet dan nu zijn. Waar is spoor 7???? Normaliter zou ik wat meer bij de pinken zijn, maar nu ... zag ik de trein voor mijn neus vertrekken!
Ruim een kwartier gewacht op de sneltrein naar Amsterdam, daar even gewacht op de trein naar de Lelylaan, en toen eindelijk ook dat stukje gedaan! Weer een kaartjescontrôle, maar nu wilden ze mijn 'gelukskaartje' niet voor een vierde keer afstempelen - het nog onbevlekte kaartje voor de terugreis moest eraan te pas komen. Maar, eindelijk, om kwart voor acht was ik thuis!
*********************** *********************** ***********************
Asiel? Zoeken?
Je hebt katten, dus je hebt een dierenarts, en soms moet je daar naar toe. Aangezien de dierenarts niet naast de deur woont, is dat meestal een heel gedoe, maar ... de buurman wilde wel rijden. Natuurlijk moesten de meiden, Irma (10 jr) en Daniëlla (8 jr) ook mee, en dan wordt het best nog wel vol in de auto. Niet dat het nou ook weer zo erg ver was. Maar evengoed, je zit met zijn vieren in de auto, dus je praat wat, over koetjes en kalfjes, en hondjes en katjes. Op een gegeven moment is er een heel complex tijdelijke woningen naast ons. Het ligt tussen de bomen, want hier is Amsterdam nog niet eens zo druk bevolkt. Kijk, zegt de buurman, Dat is het asielzoekerscentrum. Oh, dat ligt nog niet eens zo gek!, en we maken nog een paar opmerkingen, en dan zijn we bij de dierenarts.
Wachten, en wachten, en een paar entingen, wat nagekeken, alles in orde, auto weer inladen, en op weg terug.
Kijk, daar is het asielzoekerscentrum weer! En Daniëlla begint: Hebben die mensen geen honden? En ik kijk, en zeg Nee, ik zie geen honden. Waarom hebben ze ze niet? Nou, ze zullen wel wat anders aan hun hoofd hebben gehad toen ze weggingen. Ze zullen de hond niet mee hebben kunnen nemen! Mogen ze geen hond hebben? Blijkbaar mogen ze geen huisdieren houden, maar dat wist ik toen niet Nou, ik zou niet weten waarom niet. Maar waarom hebben ze dan geen hond? En zo bleef ze maar doorgaan, en ik zat me af te vragen: Waar heb je het over? Waar gaat dit over? tot ik op een gegeven moment de link (eindelijk) legde: Een asielzoekerscentrum, dat is een centrum waar mensen wonen die een dierenasiel zoeken zodat ze een hond kunnen adopteren!
Daan, moge je gelijk krijgen! Hoe sneller hoe beter!
*********************** *********************** ***********************
Katten die fluisteren
Jaren geleden, om precies te zijn in 1981 - 1984, woonde ik in Utrecht. Ik had het geluk gehad om prachtige woonruimte te vinden voor een schappelijke prijs: de beneden-etage van een bovenwoning! Dat hield in dat er op de bovenste etage iemand anders woonde, en samen deden we met 1 douche (in haar keuken) en 1 WC (tegenover mijn slaapkamer). En ook 1 telefoon en 1 krant .... Toen ik er kwam wonen, had mijn bovenbuurvrouw eigenlijk liever haar vriendin op mijn etage gehad, maar OK, de huisbaas had mij uitgezocht. Evengoed, het klikte best wel. Niet dat we hartsvriendinnen zouden worden, maar dat zou veel gevraagd zijn. Evengoed, Katja en Moortje en ik hadden er een goed huis. En ook al mochten de katten niet boven komen, ze hadden ruimte zat.
Waar Moortje altijd sliep weet ik niet meer, maar Katja had de gewoonte om bij mij te slapen. Zij had nog een goede opvoeding gekregen - ze wist heel goed dat als ik wakker was, ze alleen op de dekens mocht en niet op de lakens. Ze lag dan ook altijd tegen mijn buik aan te slapen. Vaak verwisselde ik 2x van zij voordat ik sliep, en daar maakte ze geen probleem van. Maar zo één keer per maan(d) had ik meer moeite met in slaap komen, dan draaide ik me wat vaker om, en Katja ging dan na de vierde keer meestal haar heil ergens anders zoeken. Dan kwam ze in de loop van de nacht wel weer bij mij terug.
Op een gegeven moment was het weer zover - Katja had de moed opgegeven, en ging ergens anders slapen, en eindelde sukkelde ik ook in slaap. Tot ik op een gegeven moment wakker werd .... er stond iemand in mijn kamer te fluisteren! Nee, dat kan niet. Het klinkt wel zo!, en de deur kan niet op slot! Nou? Wie zou het moeten zijn? De bovenbuurvrouw? Doe niet zo gek! Nou, ze had liever niet mij, maar haar vriendin hier gehad. Ja, maar daar maakt ze toch naar mij toe geen probleem van? Nee, maar misschien haar vrienden .... Natuurlijk had ik mijn ogen open kunnen doen, maar ik lag op mijn linkerzij, dus met mijn gezicht naar de muur: dat zou dus niet veel hebben geholpen! Evengoed, zo ging ik nog een tijdje door, en op een gegeven moment had ik er mezelf van overtuigd dat er achter mijn rug 2 mannen in mijn kamer aan het fluisteren waren! Twee - want eentje alleen gaat niet fluisteren, dus twee! En op dat moment voel ik een vinger over mijn neus strijken ... om me vast te pakken ... om me om te draaien ... Ik was totaal verlamd!!! van angst, of schrik? In ieder geval, de tijd stond stil, en ik had het niet meer!
En toen ging de 'vinger' lopen, en een tweede 'vinger' porde zich een kattepas-afstand verder in mijn kussen, en nummer 3 ook, en luid snorrend liep Katja verder om, nu ik me eindelijk gedeist hield en niet meer lag te woelen, haar plaatsje tegen mijn buik voor zich op te eisen.
Tenslotte, ik sliep, dus de regel 'Niet op de lakens' gold niet! En ik hield me rustig, dus haar lekkere plaatsje was weer beschikbaar. Alleen, ik lag nu op mijn linkerzij, in plaats van zoals gewoonlijk op mijn rechterzij, dus ze moest wel even de situatie overzien hoe ze nu het beste naar haar plekkie kon! Dat deed ze dus op het kussen, met haar -luide- snorapparaat op volle kracht 1 cm boven mijn oor! Als ik een meer 'beweeglijke' paniekreactie had gehad, dan had ze het waarschijnlijk niet overleefd!
*********************** *********************** ***********************
laatste update
9 september 2004