Jaren geleden, om precies te zijn in 1981 – 1984, woonde ik in Utrecht. Ik had het geluk gehad om prachtige woonruimte te vinden voor een schappelijke prijs: de beneden-etage van een bovenwoning! Dat hield in dat er op de bovenste etage iemand anders woonde, en samen deden we met 1 douche (in haar keuken) en 1 WC (tegenover mijn slaapkamer). En ook 1 telefoon en 1 krant …. Toen ik er kwam wonen, had mijn bovenbuurvrouw eigenlijk liever haar vriendin op mijn etage gehad, maar OK, de huisbaas had mij uitgezocht. Evengoed, het klikte best wel. Niet dat we hartsvriendinnen zouden worden, maar dat zou veel gevraagd zijn. Evengoed, Katja en ik hadden er een goed huis. En ook al mocht Katja niet boven komen, ze had ruimte zat.
Katja had de gewoonte om bij mij te slapen. Zij had nog een goede opvoeding gekregen – ze wist heel goed dat als ik wakker was, ze alleen op de dekens mocht en niet op de lakens. Ze lag dan ook altijd tegen mijn buik aan te slapen. Vaak verwisselde ik 2x van zij voordat ik sliep, en daar maakte ze geen probleem van. Maar zo één keer per maan(d) had ik meer moeite met in slaap komen, dan draaide ik me wat vaker om, en Katja ging dan na de vierde keer meestal haar heil ergens anders zoeken. Dan kwam ze in de loop van de nacht wel weer bij mij terug.
Op een gegeven moment was het weer zover – Katja had de moed opgegeven, en ging ergens anders slapen, en eindelde sukkelde ik ook in slaap. Tot ik op een gegeven moment wakker werd …. er stond iemand in mijn kamer te fluisteren! Nee, dat kan niet. Het klinkt wel zo!, en de deur kan niet op slot! Nou? Wie zou het moeten zijn? De bovenbuurvrouw? Doe niet zo gek! Nou, ze had liever niet mij, maar haar vriendin hier gehad. Ja, maar daar maakt ze toch naar mij toe geen probleem van? Nee, maar misschien haar vrienden …. Natuurlijk had ik mijn ogen open kunnen doen, maar ik lag op mijn linkerzij, dus met mijn gezicht naar de muur: dat zou dus niet veel hebben geholpen! Evengoed, zo ging ik nog een tijdje door, en op een gegeven moment had ik er mezelf van overtuigd dat er achter mijn rug 2 mannen in mijn kamer aan het fluisteren waren! Twee – want eentje alleen gaat niet fluisteren, dus twee! En op dat moment voel ik een vinger over mijn neus strijken … om me vast te pakken … om me om te draaien … Ik was totaal verlamd!!! van angst, of schrik? In ieder geval, de tijd stond stil, en ik had het niet meer!
En toen ging de ‘vinger’ lopen, en een tweede ‘vinger’ porde zich een kattepas-afstand verder in mijn kussen, en nummer 3 ook, en luid snorrend liep Katja verder om, nu ik me eindelijk gedeist hield en niet meer lag te woelen, haar plaatsje tegen mijn buik voor zich op te eisen.
Tenslotte, ik sliep, dus de regel ‘Niet op de lakens’ gold niet! En ik hield me rustig, dus haar lekkere plaatsje was weer beschikbaar. Alleen, ik lag nu op mijn linkerzij, in plaats van zoals gewoonlijk op mijn rechterzij, dus ze moest wel even de situatie overzien hoe ze nu het beste naar haar plekkie kon! Dat deed ze dus op het kussen, met haar -luide- snorapparaat op volle kracht 1 cm boven mijn oor! Als ik een meer ‘beweeglijke’ paniekreactie had gehad, dan had ze het waarschijnlijk niet overleefd!